Eurowizja

Pod koniec 1993 roku otrzymała od Telewizji Polskiej propozycję reprezentowania Polski na Festiwalu Eurowizji, do którego nasz kraj został zaproszony po raz pierwszy. Jej występ w konkursie w Dublinie w 1994 roku zakończył się ogromnym sukcesem. Warunki wokalne i interpretacja zadecydowały o przyznaniu piosence "To nie ja", 2 miejsca. Sukces w konkursie Eurowizji spowodował, że stała się znana w całej Europie. Dziś Edyta Górniak jest jedną z ikon Festiwalu Eurowizji.

„Ale prawdziwa afera wybuchła nieco później: jurorzy ośmiu krajów m.in. Szwecji i Hiszpanii, zaczęli się

domagad dyskwalifikacji polskiej uczestniczki. Chodziło o użycie w czasie występu zakazanego

regulaminem angielskiego.

- Inni uczestnicy potraktowali to jako oszustwo, niedozwoloną próbę załatwienia sobie międzynarodowej

kariery. Słusznie zresztą, bo taki był cel Wiktora -wspomina Ala Borkowska.

Zrobiło się naprawdę groźnie. Na trzydzieści minut przed rozpoczęciem konkursu do polskiej ekipy

przyszedł jeden z organizatorów i powiedział, że osiem krajów zgłosiło ustne protesty. Jeśli nadejdą na

piśmie, Edyta może w ogóle nie wystąpid.

- Wszyscy zamarliśmy. Moim zdaniem było to nie-sportowe zachowanie - wspomina Jacek Cygan.

Kubiak postanowił odciąd Edytę od wszelkich informacji na ten temat. Ani on sam, ani nikt z ekipy nie

informował Edyty o powadze sytuacji. Bano się, że każda zła informacja może wpłynąd na jej występ. Jak

się okazało, słusznie, bo ostateczna decyzja organizatorów była korzystna dla Edyty. Polka została w

konkursie.

W sobotę 30 kwietnia o godz. 20 w Polsce przed telewizorami zasiadło 12 milionów ludzi. Edyta śpiewała

w drugiej części koncertu. Tuż przed wyjściem na scenę sparaliżowała ją trema. Kiedy ją zapowiedziano,

Kubiak musiał ją dosłownie wypchnąd na scenę. Pojawiła się na niej w białej plisowanej sukni, która w

kraju budziła wiele kontrowersji. Dziennikarze poinformowali, że artystka wydała na nią 30 milionów

starych złotych, co dla większości Polaków było zawrotną sumą. Nikt nie kwestionował jednak, że Edyta

wyglądała świetnie. Pięknie, skromnie i z klasą, jak prawdziwa diwa. Zaśpiewała fantastycznie. Gdyby

podczas konkursu możliwe były bisy, Górniak długo nie zeszłaby ze sceny.

Kiedy Edyta skooczyła i weszła do tak zwanego greenroom, w którym gromadzili się artyści i ich ekipy,

wszyscy wstali i zgotowali jej trzyminutowe owacje. Artysty, który śpiewał po Edycie, nikt nie słuchał.

Prawdziwa gra nerwów rozpoczęła się z chwilą, w której ze sceny zszedł ostatni wykonawca, a

poszczególne kraje zaczęły przyznawad punkty. Na zmianę z reprezentującymi gospodarzy Paulem

Harringtonem i Charlie'm McGettiganem, Edyta skakała z miejsca pierwszego na drugie. Okazało

się-jednak, że mimo decyzji organizatorów, niektóre kraje postanowiły ją ukarad za angielskie wykonanie

fragmentu piosenki podczas próby. Dawano jej bowiem albo maksymalną ilośd punktów, albo całkowicie

pomijano przy werdykcie. W tej sytuacji musiała przegrad z Irlandczykami.

- Po ogłoszeniu wyników, zwycięzcy natychmiast podeszli do Edyty i pogratulowali występu. Tak samo

uczyniła pani prezydent Irlandii. Tb było ogromne przeżycie nie tylko dla Edyty, ale dla nas wszystkich - mówi Jacek Cygan.”

W 2012 roku zorganizowano ranking, na najlepszą piosenkę w historii istnienia konkursu Eurowizji. Oto, jak wygląda pierwsza 10. plebiscytu na piosenkę wszech czasów Eurowizji zorganizowanego w kolaboracji kilkunastu europejskich rozgłośni radiowych i serwisów internetowych:

1. Željko Joksimovic & Ad Hoc Orchestra - Lane Moje (Serbia i Czernogóra 2004)
2. Alexander Rybak - Fairytale (Norwegia 2009)
3. Elena Paparizou - My Number One (Grecja 2005)
4. Lena - Satellite (Niemcy 2010)
5. Eric Saade - Popular (Szwecja 2011)
6. Edyta Górniak - To Nie Ja! (Polska 1994)
7. Yohanna - Is It True? (Islandia 2009)
8. Milan Stankovic - Ovo Je Balkan (Serbia 2010)
9. Danijela - Neka Mi Ne Svane (Chorwacja 1998)
10. Sertab Erener - Everyway That I Can (Turcja 2003)